Als het allemaal lukt met het lassen, dan kan het noodplan in werking treden. Het draaiboek daarvoor nadert inmiddels zijn voltooiing.
Voor de reserve-as zelf zijn we dank verschuldigd aan mededeelnemer David Ayre, die in Mongolië schittert met zijn stokoude Itala uit 1907. Hij belde met zijn eigen thuisbasis met de vraag of die zo’n as kon regelen – en dat kan.
Twee gummers – dus van het onvolprezen autoforum gummen.org – hebben spontaan aangeboden om komende week de as in Engeland op te halen. Omdat we niet konden kiezen, gaan Maarten en Maurice nu gezellig samen.
Arnoud probeert intussen een visum te regelen voor een vlucht op zaterdag naar Almaty om de as hoogstpersoonlijk af te leveren.
Onze dank voor hun hulp reikt vanzelfsprekend verder dan een horizon in Mongolië.
Van Maarten in Khovd hebben we inmiddels vernomen dat hij en Jeroen het toch willen proberen als de as is gerepareerd. Het wordt dan even billen knijpen op het eerste stuk van de etappe van morgen, maar daarna lonkt het asfalt, helemaal tot aan Almaty. Hopelijk houdt de provisorisch gefixte as het dan die paar duizend kilometer vol.
Kortom, het lassen MOET lukken!
September 20th, 2010 at 16:10
Wat geweldig al die hulp, allemaal heel erg bedankt.
Maarten en Jeroen jullie zijn helden
September 20th, 2010 at 16:21
Kortom, het lassen GAAT lukken!
September 20th, 2010 at 16:24
Wat een verhalen, wat een avonturen!
En dan de hulp van al die gummers…je zou er bijna tranen van in de ogen krijgen, wat ze voor elkaar over hebben!… ;)
Gr Jeroen
September 20th, 2010 at 16:49
Wat ontzettend spannend, duim heel hard voor jullie!
September 20th, 2010 at 17:16
Ongelooflijk en geweldig wat de thuisblijvers allemaal proberen en doen om jullie rijdende te houden. Dit moet dus wel goed gaan.
September 20th, 2010 at 17:25
Hoezo: het noodplan kan in werking treden???? Ik heb net bij de Apple zakken drop ingeslagen vanwege de invasie in Engeland. Dat lassen gaat lukken! Het noodplan gaat werken! Die as komt in verwegistan! en de drop die gaat smaken, het is altijd goed om iets van thuis bij je te heben in den vreemde.
Met groeten,
Maurice
September 20th, 2010 at 18:09
Mattijs, dat betekent ze gaan de oude as in Khovd lassen en proberen met de gelaste as morgen verder te gaan tot naar Almaty om daar en nieuwe as te krijgen van Arnoud? Ongeloofelijk. Dank aan alle gummers en vrienden voor de ondersteuning.
September 20th, 2010 at 18:10
Hier worden we helemaal stil van. Wat enorm dat jullie dit voor Jeroen en Maarten doen.
September 20th, 2010 at 19:05
Wat fijn al die hulp, maar oh wat is dit ook ongeloofelijk spannend allemaal!
September 20th, 2010 at 19:06
Jana: ja, daar komt het op neer.
September 20th, 2010 at 21:02
Oke dan, dit is het spannendste deel tot nu toe… Hopelijk gaat dit lukken!!
Succes allemaal!!
September 20th, 2010 at 21:56
Veel succes met het lassen!! Het moet gewoon lukken. Wat een spanning. Fantastisch dat jullie van zoveel kanten hulp krijgen.
September 21st, 2010 at 00:32
Succes mannen. Diep respect voor jullie doorzettingsvermogen!
September 21st, 2010 at 08:27
En? En? En?
September 21st, 2010 at 09:42
En? If only we knew. Sinds gisteren niets meer gehoord. Of de sms’en naar de satfoon zijn aangekomen, is de vraag. Als we bellen, komen we op de voicemailbox. Gsm-dekking heb je daar uiteraard niet.
Dus we weten niet of de reparatie is gelukt en ze vanochtend zijn vertrokken…
September 21st, 2010 at 10:04
Good sign or bad sign?
September 21st, 2010 at 10:19
De jongens zullen het nog niet zo voelen maar dit is (tot nu) wel het mooiste verhaal. De kapotte as, de emoties, de reddingsactie van de vrienden, de spanning. Het gaat helemaal niet om allemaal technische zaken zoals ik eerst dacht. Het is een en al human interest. Wat een eye opener. (En wat een enorme kans voor sommigen van jullie om ERBIJ te kunnen zijn, alhoewel iedereen natuurlijk wilde dat de pechloos Parijs zouden halen).
Als het nu maar gaat lukken allemaal..